La prodiga povo de la Mond-Civitanoj

De &#265,iam, la homo trafi&#285,as de stranga miopeco : liaj okuloj fiksi&#285,as sur la nuno. Li malofte kapablas sufi&#265,e alti&#285,i por lucide aprezi la evoluon de la &#265,irka&#365,a mondo. Kaj tamen ! . . . Sufi&#265,as serene observi la historion de la homaro ab ties origino &#285,is niaj tagoj, por konvinki&#285,i, ke restas al li nur transirenda sed decidiga pa&#349,o por esveni al matureco : agnoski la Mondan Civitanecon. Sojle de la tria jarmilo, la transirota pa&#349,o multe pli facilas ol unuarigarde &#349,ajnas. La venonta generacio tuj esfaros &#285,in. La a&#365,toro estas ordinara civitano. Infano li travivis la peripetiojn de la Dua Mond-Milito. Adoleskanto li entuziasmi&#285,is por la ekonomia disvolvi&#285,o de la okcidenta mondo. Vokita partopreni en unu el la lastaj konfliktoj de la kolonia erao, li meditis ties instruojn. In&#285,eniero, trejnita en la dinamiko de la entreprenado, li aktivis kom sindikatisto kaj kom politika responsulo. Li akiris la sperton de entreprenestro kaj de loka elektito, sed li hodia&#365, depostulas nur la privilegion de la a&#285,o. Tiun, kiu la&#365,dire donas suplementon da prudento al kiuj esfinis sian vojiron. La leganto priju&#285,os.